Beste Samen voor Nederlanders,
Mijn naam is Denzel Olde Kalter, ik ben 23 jaar, kom uit Twente en ik mag vandaag met gepaste trots mijn eerste Samen Voor Nederland blog presenteren. Vanaf vandaag zal er elke maandag om 18:00u een blog verschijnen, hier op onze eigen website.
In deze eerste publicatie zal ik mezelf voorstellen, toelichten hoe ik bij SvN terecht ben gekomen en vertellen wat ik met deze fantastische club mensen wil bereiken in het politieke landschap.
—
Ongeveer tweeëneenhalf jaar geleden begon bij mij het kwartje te vallen dat er iets fundamenteel mis is met de manier waarop wij in Nederland politiek bedrijven. Net als vele anderen werd ik tijdens de Corona-periode keihard met mijn neus op de feiten gedrukt. Je zou kunnen stellen dat ‘de politiek’ me simpelweg niet zo interesseerde voordat de daaruit voortvloeiende beslissingen daadwerkelijk impact maakten op mijn dagelijks leven, zoals dit bij veel van mijn leeftijdsgenoten ook het geval was. En vaak nog steeds is.
In 2021 studeerde ik nog aan de lerarenopleiding, wat betekende dat ik drie dagen per week in de studieboeken zat, en twee dagen per week zelf voor de klas stond. Ik merkte al snel dat veel van wat ik als student op de hogeschool leerde en diende toe te passen in de praktijk van de middelbare scholen, niet strookte met mijn eigen visie op het onderwijs. Dat wat mij in de eerste instantie had gemotiveerd om docent te worden begon langzaam af te brokkelen.
Kinderen en jongeren zouden alle ruimte moeten krijgen om zich te ontwikkelen op hun eigen tempo en hun eigen manier. Hoewel er geen docent of school in Nederland bestaat die dat adagium zal tegenspreken, draagt de praktijk hier absoluut niet altijd aan bij. Momentopnamen, gekaderde vakken met ‘zorgvuldig’ gekozen lesmateriaal, vakkenpakketten, eindeloze verslagen waarin het aantikken van zoveel mogelijk hokjes de prioriteit is. Het is voor studenten van mijn leeftijd al tergend en vermoeiend genoeg, laat staan dat de nóg jongere generaties er veel van zullen opsteken. Of met een glimlach de schoolbanken ingaan.
Op de plekken waar ik stageliep was er ruimte om hier kritiek op te uiten, maar op mijn eigen hogeschool bestond die ruimte nauwelijks. Het pad naar een diploma is heden ten dage niet bestemd voor kritische denkers of ‘te’ eigenzinnige mensen. Ik wilde geen tieners veroordelen tot dat proces. Toen dat gepaard moest gaan met lockdowns, online-lessen, mondkapjes, afstand en onderhandse opmerkingen over vaccinatie naar kinderen en tieners die niet de kans kregen om beter te weten, stopte ik met studeren.
Dat was een drempel voor me, maar eentje waar vele anderen al lang overheen waren gestapt. Daar kwam ik pas achter toen ik voor het eerst bij een coronademonstratie aanwezig was. De beruchte Malieveldslag had al plaatsgevonden, maar de daadkracht van Nederlanders was op 5 september 2021 nog steeds te voelen. In onze hoofdstad ontdekte ik dat ik niet alleen was. Niet als student, niet als jongere en niet als iemand die grote vraagtekens zette bij de ingrijpende coronamaatregelen. Op die dag maakte ik voor het eerst kennis met Samen voor Nederland. Diversiteit is verworden tot een punten-scorend jeukwoord op scholen, binnen bedrijven en doorheen onze gehele maatschappij. Maar op die dag, op De Dam, zag ik pas wat dat mooie woord werkelijk kan betekenen als het op authentieke en oprechte wijze wordt geëerd.
Ik voel me nog steeds trots dat ik destijds tussen al die geweldige mensen ben gaan staan.
De dag was voor mij een duikplank. Een paar maanden later startte ik met een kleine club andere (oud)-studenten een belangenvereniging waarmee met name jongeren binnen het onderwijs zich vrij konden uitspreken tegen de coronamaatregelen die haar beperkende werking botvierden op de ontwikkeling van onze eigen generatie. De Bovenwijsbond groeide vrij snel uit tot een netwerk vol kritische leerlingen, studenten, onderwijspersoneel en bezorgde ouders. Op termijn organiseerden we onze eigen demonstraties en zo raakte ik voor het eerst in direct contact met Michel Reijinga en Samen Voor Nederland.
De organisator van daadkrachtige karttrekkers van de vrijheid benaderde me een half jaar geleden met de eerste geluiden van een nieuwe politieke partij. Ik heb er lang over moeten nadenken voordat ik me definitief aansloot. Voor zowel een privéleven als een professioneel leven is actieve deelname binnen het politieke debat immers een behoorlijk risicovolle keuze gebleken de afgelopen paar jaar. Een mening kan je vrienden, familie, kansen en zekerheden kosten. En is de politiek wel de plek om de verandering die ik zou willen zien te gaan realiseren?
Misschien wel niet, mijn vertrouwen in de politiek lijkt onomkeerbaar geschaad te zijn.
… Enkel een toeschouwer blijven is echter ook geen reële optie meer.
Wat mist er dan in politiek Nederland?
Voor mij is dat de gewone Nederlander. De politieke leek, die zich in elke kleur, elk geslacht, elke seksualiteit, in alle rijkdom of armoede, in elke rang of stand vertegenwoordigd moet kunnen voelen. Maar dat gaat niet met 1 stem per 4 jaar. En dat gaat wat mij betreft niet met behulp van doorgewinterde beroepsvolksvertegenwoordigers. Als je je vertegenwoordigd wilt voelen in onze nog-net-democratie, dan moet je dat zélf gaan doen.
Dat gaf voor mij de doorslaggevende reden om me niet alleen in het demonstratietraject aan te sluiten bij SvN, maar om bij deze organisatie te blijven nu zij haar blik niet van, maar juist richting Den Haag werpt.
Deze groep daadkrachtige vrijheidsstrijders en beschermers houdt zich namelijk niet bezig met carrièrepolitiek. De mensen die zich met SvN inzetten voor een écht democratisch en vrij Nederland doen dit niet vanuit een misplaatst gevoel van medelijden of grootheidswaanzin. Ze doen zich niet voor als filantropische wereldverbeteraars, een techniek die we in het huidige politieke aanbod van Nederland vaak op Hollywood-esque wijze gebruikt zien worden. Wij zijn geen beoogde politici die naar ‘het volk’ luisteren om vervolgens totaal ander beleid te gaan voeren. Wij gaan niet voor u bepalen wat het beste voor u is.
Samen voor Nederland is het volk. Met deze partij bieden we geen loze beloften, maar de kans voor iedere Nederlander om zijn of haar eigen beloften mét ons waar te maken. Dit is de overtuiging waarmee ik me zal inzetten. Natuurlijk is het onderwijs voor mij persoonlijk het belangrijkste onderwerp. Daar zal ik me dan ook vooral mee bezig gaan houden. En vaker over schrijven.
Ik hoop dat u blijft lezen. Via deze en andere wegen zullen we de identiteit van SvN duidelijk op de kaart blijven zetten.
Alles wat wij deden, doen en zullen gaan doen, dat doen we Samen Voor Nederland.
Denzel Olde Kalter