Het is zover. Amsterdam is wederom gehuld in alle kleuren van de regenboog. Onder leiding van “Stichting Pride Amsterdam” en “Queer Amsterdam” staan de komende twee weken in het teken van: “Queer & Pride”.
Een uitgelezen kans om te beginnen met het ontleden van de ideologische gedachtegang die achter deze gebeurtenis schuilgaat.
Het is voor het eerst dat de twee genoemde organisaties samen optrekken om aandacht te vragen voor de zorgen en problemen van de meest gemarginaliseerde, onbekende en onderdrukte bevolkingsgroep die we in Nederland kennen: De LHBTIQIA+ gemeenschap. Althans, zo lijken de mensen die meelopen in de “Pridewalk”, (de actie waarmee het evenement wordt afgetrapt) erover te denken.
In Nederland mogen twee mannen met elkaar trouwen, mogen twee vrouwen samen hun kind opvoeden en mag iedereen met elkaar in het liefdesbootje stappen. Ongeacht hun geslacht. De L, de H en de B zijn daarmee in al hun gelijke rechten voorzien. Dat was niet altijd zo, maar na veel dansende homo’s op bootjes, uitgesproken artiesten en Pim Fortuyn, gelukkig wél in 2023.
Toch worden zij noodgedwongen als groep meegenomen in de uitingen die zich vandaag in onze hoofdstad luidkeels voordoen. Die uitingen hebben meestal helemaal niets te maken met seksuele geaardheid. De nieuwe progressieve Pride-vlag steekt het homo-zijn namelijk op symbolische wijze af, en duwt een roze/blauw/witte pijl venijnig in haar zijde. De regenboog van seksuele geaardheid moet plaatsmaken voor de scherpe punt van gender-ideologie.
Hiermee wordt al snel duidelijk dat de blije, dansende homo’s op een bootje ook niet meer echt van deze tijd zijn. Er lopen met de Pride-walk opvallend veel mensen mee die borden omhooghouden met teksten zoals “We are queer and we are here!” en “Gender is a social construct!”. Woorden die slaan op mensen die zich transgender en/of non-binair wanen, en zich dus niet kunnen vereenzelvigen met het lichaam waarin zij zijn geboren. Vaak jong, vaak met psychologische problemen en vaak afkomstig uit een welvarende omgeving.
De ironie zit hem natuurlijk in het feit dat de Gay Pride altijd ging over vrijheid om te zijn wie je bent. “We vieren de vrijheid jezelf te kunnen zijn.” zei voormalig burgemeester Eberhard van der Laan destijds. Nu, onder Femke Halsema gaat Pride Amsterdam over mensen die zichzelf niet kunnen accepteren voor wie ze zijn, hun lichaam willen laten aanpassen tot ze dat wél kunnen, en vervolgens de maatschappij willen afdwingen om hun eigen non-acceptatie te faciliteren. Met alle gevolgen van dien.
Vrouwen, doe een stap opzij voor de mannen die zich vrouw voelen.
Homo’s, herdenk je seksualiteit. Je zou ook moeten vallen op vrouwen die zich man voelen.
De rechten waarvoor we ons de afgelopen decennia hebben ingezet, worden met hetzelfde evenement, onder dezelfde naam langzaam afgebroken. Met name jongeren worden aangeleerd dat hun identiteit volledig maakbaar is, zelfs als er levens-veranderende, mogelijk gevaarlijke chirurgische ingrepen aan te pas moeten komen.
“Je mag zijn wie je bent.” Betekent nu niet meer dat je jezelf accepteert, maar dat je jezelf tot in den treure, op geheel cosmetische wijze kunt veranderen totdat je tevreden bent. Niet de les die we aan volgende generaties mee moeten willen geven. Het is funest voor de ontwikkeling van jongeren om te horen te krijgen dat alles waar ze onzeker over zijn, met hormonen, puberteitsremmers en zelfs operaties verholpen kan worden. Daarbij wordt hiermee ook volledig voorbijgegaan aan de overtuiging van de originele oprichters van Pride.
Deze ontwikkeling van vrijheidsfeest tot identiteitscrisis- en politieke belangenvereniging is met de komst van sociale media ontzettend snel gegaan. Sociale controle, niet uitgemaakt willen worden voor “transfoob” of “homofoob” omdat je met een kritische blik kijkt naar wat hier te gebeuren staat, zorgt voor een gebrek aan inhoudelijke gesprekken. En de ijzige stilte wordt nog meer kracht bijgezet. Amazon, Google, Rabobank, Unilever, Tiktok en Vattenfall zijn slechts een aantal voorbeelden van bedrijven die zich mogen rekenen tot de “Pride Amsterdam Business-Club”. Deze multinationals hebben immers een ESG-score (Environmental, Social, Governance) hoog te houden.
Kort gezegd: Gay Pride, een activistisch feest om meer mensenrechten te verkrijgen zonder die van anderen af te nemen. Gekoloniseerd door Pride & Queer een politiek-gestuurde en door multinationals gefinancierde actiegroep, die individuele, niet-bestaande rechten wil afdwingen door gewonnen mensenrechten te ontkrachten en verbannen.
Dat is bij uitstek een component van het overkoepelende begrip: “Woke”.
Gelukkig zijn er steeds meer homo’s, lesbo’s en biseksuelen in Nederland die zich hiervan bewust worden en er afstand van nemen. Het idee om LGB te scheiden van TQIA+ komt zelfs ter sprake.
Maar daarmee zijn we er nog niet vanaf. Het is belangrijk om hier scherp op te zijn, en politieke ontwikkelingen die hiermee te maken hebben, goed in de gaten te houden. Er is een glijdende schaal waar onze mensenrechten en vrijheden op liggen, en die wordt met de dag gladder gemaakt door woke.
Laten we die schaal samen eens goed schoonmaken.
Alles wat wij deden, doen en zullen gaan doen, dat doen wij Samen Voor Nederland.
Denzel Olde Kalter
